...

Punkty witalne (wrażliwe) w samoobronie

Ciało ludzkie jest bardzo odporne na uderzenia. Niełatwo jest powstrzymać napastnika, kiedy działa on pod wpływem adrenaliny, która powoduje, że nie odczuwa bólu. Efektywnym rozwiązaniem jest atak na jego tzw. punkty witalne.

Wbrew pozorom ciało ludzkie jest bardzo wytrzymałe na uderzenia. Niełatwo jest powstrzymać napastnika, kiedy działa on pod wpływem adrenaliny. Adrenalina tworzy wokół ciała mur, czyniąc je niewrażliwym na ciosy i kopnięcia, a przynajmniej znacznie obniża poziom odczuwania bólu. Aby zwiększyć swoje szanse w walce, osoba dobrze wyszkolona w samoobronie, koncentruje się na uderzeniach jedynie w te punkty na ciele przeciwnika, które najłatwiej jest uszkodzić.

Kiedy człowiek broni własnego życia, jego wiedza na temat najbardziej wrażliwych miejsc na ciele przeciwnika ma decydujące znaczenie. Są to tzw. punkty witalne, wykorzystywane w samoobronie do wyrównania szans w walce, szczególnie jeśli napastnik ma przewagę fizyczną lub liczebną.

U każdego człowieka są one tak samo wrażliwe, niezależnie od tego, jaki ma on obwód w klatce piersiowej czy bicepsie. Ale tylko precyzyjny, silny cios czy ucisk, odniesie spodziewany efekt. I najczęściej jest tylko jedna szansa na zadanie decydującego ciosu. Ulica nie wybacza błędów!

Punkty wrażliwe w samoobronie

 

Punkty witalne w samoobronie — czyli gdzie uderzyć, aby pokonać napastnika:

  • Oczy stanowią jedną z najwrażliwszych, najłatwiej dostępnych i najczulszych części ludzkiego ciała. Można je wydrapać, wepchnąć głębiej lub wyłupić, używając do tego palców, a najlepiej kciuka. Każdy kontakt palca z okiem wywołuje łzawienie, chwilowe oślepienie i silny ból. Najczęściej to wystarcza do powstrzymania napastnika i daje czas na ucieczkę.
  • Uszy. Cios w uszy może spowodować pęknięcie błony bębenkowej skutkujące utratą słuchu, zakłócenie równowagi lub utratę przytomności. Zadając cios w uszy, należy ułożyć dłonie w kształt miseczek. Najlepiej uderzyć w oba na raz.
  • Podstawa czaszki (potylica): uderzenie może spowodować zakłócenie równowagi, utratę przytomności lub zgon.
  • Okolice szyi (gardło). Chwyt za szyję w okolicy jabłka Adama i mocne ściśnięcie krtani może wywołać zadławienie, utratę przytomności, a nawet zgon. Cios pięścią czy uderzenie kantem dłoni może doprowadzić do okresowego omdlenia, a czasami do śmierci. Atakowanie okolic gardła jest bardzo niebezpieczne dla zdrowia i życia, dlatego stosuje się ten typ ataku tylko w sytuacji zagrożenia własnego życia.
  • Splot słoneczny (splot trzewny). Uderzenie poniżej mostka odbiera oddech, może też prowadzić do uszkodzenia wątroby i krwotoku wewnętrznego.
  • Genitalia. Krocze jest najwrażliwszą częścią ciała mężczyzny. Każde uderzenie zadane nogą lub ręką w krocze powoduje bardzo silny ból, może spowodować utratę przytomności, uszkodzenie pęcherza moczowego, a w skrajnych przypadkach zgon. Gdy nie ma możliwości zadania ciosu, bardzo skuteczne są chwyty za jądra z jednoczesnym ściskaniem, ciągnięciem lub wykręcaniem.
  • Kolana. Z powodu budowy, są bardzo wrażliwe na mocne uderzenia, szczególnie na kopnięcia z boku i z przodu. Mogą one bez trudu uszkodzić rzepkę albo spowodować przemieszczenie kości.

Wyżej wymienione miejsca wrażliwe nie są jedynymi na ciele człowieka, ale ze względu na prostą lokalizację i łatwy dostęp w czasie walki, są najlepszymi i najbardziej efektywnymi celami do ataku. Oprócz opisanych wcześniej reakcji, ciosy w punkty witalne wywołują często jeszcze inne efekty.

Ciosy w punkty witalne – inne efekty:

  • ciało obraca się w stronę, skąd przyszedł cios,
  • głowa i ręce kierują się w stronę bolącego miejsca,
  • cios powyżej splotu słonecznego odchyla ciało do tyłu,
  • cios poniżej pochyla w stronę ziemi.

Sama wiedza i znajomość miejsc wrażliwych na ciele człowieka to nie wszystko. Żeby tę wiedzę naprawdę skutecznie wykorzystać w razie zagrożenia własnego zdrowia i życia, potrzebny jest jeszcze systematyczny trening pod okiem doświadczonego instruktora. Taki trening może zapewnić tylko dobry kurs samoobrony.

Źródła:
David Kahn, Krav maga. Izraelski system walki w bezpośrednim kontakcie, Wrocław 2006.
Włodzimierz Kopeć, Piotr Tarnawski, Podręcznik metodyczny do programu walki w bliskim kontakcie dla żołnierzy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Poznań 2006.
Ron Shillingford, Podręcznik walki wręcz dla jednostek specjalnych, Warszawa 2004.

Foto: pixabay.com

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Seraphinite AcceleratorOptimized by Seraphinite Accelerator
Turns on site high speed to be attractive for people and search engines.