Czy zakazane techniki judo są skuteczne w walce na ulicy? Czym jest paradoks Kano i dlaczego jest ważny dla sztuk walki? Paradoks Kano to teoria, która mówi, że w walce wręcz techniki mniej niebezpieczne dla zdrowia są skuteczniejsze od technik bardziej brutalnych czy destrukcyjnych (np. ataków na punkty witalne). Nazwa pochodzi od Jigoro Kano, twórcy judo, który wybrał techniki z tradycyjnego ju – jutsu, eliminując z nich elementy ryzykowne dla życia i zdrowia. W 1886 roku jego uczniowie zmierzyli się z mistrzami innych stylów w turnieju realnej walki wręcz i wygrali większość pojedynków (judocy wygrali 13 z 16 walk), udowadniając przewagę technik judo.
Paradoks Kano ma znaczenie dla wszystkich sztuk walki, ponieważ pokazuje, że nie zawsze trzeba używać najbardziej agresywnych lub niebezpiecznych technik, aby być skutecznym w walce. Ważniejsze jest to, jak często i jak realistycznie ćwiczymy dane techniki, aby nabrać wprawy i pewności siebie w ich stosowaniu. Techniki mniej niebezpieczne pozwalają na większą swobodę i intensywność treningu, co przekłada się na lepsze ich opanowanie i skuteczniejszą reakcję w sytuacji zagrożenia. Techniki bardziej niebezpieczne natomiast, wymagają większej ostrożności i ograniczeń w treningu, co sprawia, że są mniej efektywne i trudniejsze do wykorzystania.
Paradoks Kano nie oznacza jednak, że należy całkowicie rezygnować z technik bardziej niebezpiecznych lub niszczycielskich. Takie techniki mogą być przydatne w sytuacjach ekstremalnych (skrajnych) lub gdy inne techniki zawodzą. Ważne jest jednak, aby zdawać sobie sprawę z ich ograniczeń oraz ćwiczyć je z rozwagą. Paradoks Kano uczy, że nie zawsze liczy się tylko siła czy brutalność, ale także umiejętność i inteligencja w walce.
Foto: pixabay.com
